[Ευρώπη] Ποια Ευρώπη θέλουμε

Οι ευρωεκλογές, αλλά και οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ιστορικής σημασίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, για την ελληνική κοινωνία, για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες επίσης. Σε αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται μόνο η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται η δύναμη της φωνής της ελληνικής κοινωνίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, κρίνεται η δύναμη αντίστασης των ευρωπαϊκών λαών. Συντρόφισσες και σύντροφοι η Ελλάδα σήμερα, αλλά και οι περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες δέχονται μια ανελέητη επίθεση. Μια επίθεση που έχει ενορχηστρωθεί από τις πιο συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, μέσα στις οποίες είναι και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Η ελληνική κοινωνία έχει στην κυριολεξία γονατίσει.


Όμως ακόμα αντιστέκεται. Αντιστέκεται μέσα από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια η Αριστερά στη χώρα μας έχει τη δύναμη να επαναφέρει δυναμικά ένα μείζον αίτημα, αυτό που φοβόντουσαν και φοβούνται πάντα οι συντηρητικές δυνάμεις. Το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη. Εμείς οι αριστεροί είμαστε, είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, τμήμα ενός μεγάλου ιστορικού κινήματος που έρχεται από τα βάθη της Ιστορίας –της ελληνικής και της ευρωπαϊκής. Ένα κίνημα που διεκδικεί τη δημοκρατία, που διεκδικεί τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, κάθε είδους ανισοτήτων: οικονομικών, ταξικών, φύλου, θρησκευτικών, φυλετικών. Στη διάρκεια αυτού του κινήματος τα αριστερά κόμματα υπήρξαν παραγωγοί ιστορικού νοήματος για τις κοινωνίες. Οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες στην Ελλάδα και την Ευρώπη φοβούνται τους νεκρούς μας και τον ιστορικό ρόλο που μας κληρονόμησαν. Φοβούνται ότι οι κοινωνίες θα ξαναθυμηθούν και θα απαιτήσουν να ξαναπιάσουν το νήμα από εκεί που το άφησαν κάποιοι άλλοι πριν από εμάς. Ο Μανώλης Γλέζος στο ευρωψηφοδέλτιο μας συμβολίζει ακριβώς αυτή την παράδοση αντίστασης. Μας θυμίζει ότι οι κοινωνίες –η ελληνική και οι ευρωπαϊκές- μένουν όρθιες μόνο όταν αντιστέκονται. Όμως η Αριστερά δεν είναι μόνο παρελθόν. Έρχεται από μακριά και γι αυτό πάει μακριά. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενώνει το παρελθόν με το μέλλον. Είναι η δύναμη που σχεδιάζει ένα δίκαιο, οικολογικό και ειρηνικό μέλλον για την κοινωνία μας αλλά και για όλη την Ευρώπη, το μέλλον των λαών και όχι των καπιταλιστών και των ισχυρών κρατών. Οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, φοβούνται τη δύναμη των λαών, γι αυτό μας εκφοβίζουν, γι αυτό είτε μας απειλούν είτε μας πουλάνε ψεύτικες ελπίδες (πρωτογενές πλεόνασμα, αγορές). Φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ, και εδώ στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ υπενθυμίζει ότι μια άλλη Ευρώπη είναι δυνατή, μια άλλη Ευρώπη όπως την οραματίστηκαν κάποτε οι δικοί μας σχεδιαστές του μέλλοντος: μια Ευρώπη δημοκρατική και με κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, οι ευρωπαίοι ομοϊδεάτες τους παριστάνουν τους ευρωπαϊστές. Όμως είναι βαθιά αντιευρωπαϊστές. Η Ευρώπη χωρίς δημοκρατία και κοινωνικό πρόσωπο δεν μπορεί να υπάρξει. Η Ευρώπη χωρίς αλληλεγγύη και ισότητα των λαών της είναι μια καταστροφική Ευρώπη, είναι η Ευρώπη των δύο Παγκόσμιων Πολέμων, των εκατομμυρίων νεκρών. Είναι η Ευρώπη του φασισμού και του ναζισμού. Ο καπιταλισμός και οι συντηρητικές δυνάμεις, πάντα όπως και τώρα, δεν θέλουν τους λαούς στα πόδια τους. Θέλουν λαούς υποταγμένους, θέλουν άτομα με ελευθερίες αλλά όχι ελεύθερες και χειραφετημένες κοινωνίες. Θέλουν  να αποκλείσουν τη φωνή των λαών από την Ευρώπη, για να την διαχειρίζονται όπως επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα και των αγορών τις οποίες εξυπηρετούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναθυμίζει ότι: όπως η Ελλάδα έτσι και η Ευρώπη είναι δική μας υπόθεση. Αν όχι εμείς, ποιοι; Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και η Μέρκελ; Για μας η Ευρώπη δεν είναι στρατηγική επιλογή, δεν είμαστε ευρωλιγούρηδες. Δεν είμαστε πελάτες και εξαρτώμενοι από κανέναν, όπως είναι η κυβέρνηση. Για μας η Ευρώπη είναι πολιτική ταυτότητα, είναι τα κοινά θεμέλια της αντίστασής μας στον φασισμό και τον ναζισμό, στην κοινωνική αδικία και την ανισότητα, στον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση. Η Ευρώπη, από την ιστορική στιγμή που διαμορφώθηκε ως ιδέα, έχει δύο μεγάλα νήματα που την διατρέχουν: το ένα είναι το επαναστατικό, αυτό που προέκυψε από τις Επαναστάσεις: αρχές ελευθερίας, ισότητας, αδελφότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης (στον 19ο αιώνα), αρχές δημοκρατίας και αντιφασισμού στον 20ο αιώνα. Το άλλο νήμα που την διατρέχει, είναι αυτό της στρατηγικής των ισχυρών κρατών για υπακοή των λαών της Ευρώπης στους κανόνες που οι ίδιοι φτιάχνουν. Τους κανόνες που οι ντόπιες ελίτ μεταφέρουν εκφοβιστικά στις κοινωνίες τους. Αυτή είναι η διπλή όψη της Ευρώπης, που ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, κάτω από την ισχυρή ομπρέλα της Μέρκελ, προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Να μας πείσουν ότι μόνο μια Ευρώπη υπήρχε και μόνο μια Ευρώπη είναι δυνατή. Όμως στην Ευρώπη γεννήθηκε η Αριστερά και το μεγάλο σοσιαλιστικό κίνημα για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, στην Ευρώπη γεννήθηκε και ο αυταρχισμός, η κοινωνική εκμετάλλευση, η αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός. Ο καπιταλισμός δεν κατέθεσε ποτέ τίποτε στα ταμεία της δημοκρατίας, αντιθέτως εξέθρεψε το τέρας της εκμετάλλευσης και του φασισμού. Η Αριστερά έχει πολλές καταθέσεις στο ταμείο της Δημοκρατίας. Αυτές τις καταθέσεις δεν θα αφήσουμε να μας τις φάνε.

Αυτές οι καταθέσεις είναι το κοινωνικό κράτος, είναι το ιστορικό, δικαίωμά μας να διεκδικούμε κοινωνική δικαιοσύνη. Σε όλη την ιστορία της Ευρώπης το κεντρικό, πολιτικό διακύβευμα ήταν το κοινωνικό ζήτημα και η δημοκρατία. Αν θέλουμε λοιπόν να συγκρατήσουμε κάτι είναι το εξής: η Ευρώπη ήταν πάντα ένα πεδίο σκληρής μάχης, ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλιστικό κίνημα, ανάμεσα στον αυταρχισμό του καπιταλισμού και τη δημοκρατία με κοινωνική δικαιοσύνη του σοσιαλισμού. Η ίδια η ιδέα της Ευρώπης είναι ταυτοχρόνως δύο πράγματα: επαναστατική και ανατρεπτική, και από την άλλη μεριά αυταρχική, κοινωνικά άδικη. Μέχρι το 1989 όταν το αριστερό κίνημα ήταν ισχυρό, αυτή η μάχη υποχρέωνε τις καπιταλιστικές δυνάμεις σε υποχωρήσεις. Από τότε και μετά, κυρίως όταν οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης εγκατέλειψαν κάθε κοινωνική αναφορά, η μάχη έγειρε υπέρ του αδηφάγου καπιταλισμού. Σήμερα προσπαθούν να κάνουν τις κοινωνίες να ξεχάσουν τις ρίζες τους και να πεισθούν ότι υπάρχει μόνο μία Ευρώπη, αυτή της στρατηγικής επιλογής. Ότι ή θα την αποδεχτούμε, όπως οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες την θέλουν ή ότι δεν είμαστε Ευρωπαίοι. Αναπαράγουν τον παλαιοκομματισμό, την πελατειακή σχέση κέντρου-περιφέρειας, την αδιαφάνεια και τον αυταρχισμό. Αυτά είναι τα στοιχεία που εκτρέφουν τον φασισμό. Είναι υποκριτικό να λέμε ότι είμαστε κατά του φασισμού και του ναζισμού και συγχρόνως να είμαστε υπέρ αυτής της Ευρώπης. Στην Ευρώπη υπάρχουν δύο ζώνες: μία φωτεινή, αυτή που έφτιαξε το αριστερό κίνημα. Υπάρχουν και οι γκρίζες ζώνες, αυτές που έφτιαξε ο καπιταλισμός που εξέθρεψε τον φασισμό. Οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες σήμερα αναπαράγουν, με κίνδυνο να καταστρέψουν οτιδήποτε φτιάχτηκε με τόσο κόπο, αυτές τις γκρίζες ζώνες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στη Διακήρυξή του διεκδικεί την επανίδρυση της ΕΕ. Την επανίδρυσή της πάνω στις αρχές στις οποίες θεμελιώθηκε ιστορικά η ανατρεπτική, η διεκδικητική Ευρώπη. Διεκδικεί την Ευρώπη που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την παγκόσμια κοινότητα. Παλεύουμε εναντίον αυτής της Ευρώπης που γίνεται δίαυλος επικράτησης του πιο άγριου καπιταλισμού, τόσο στην ήπειρό μας όσο και παγκοσμίως. Διεκδικούμε το μετασχηματισμό της Ευρώπης μέσα από τη συσπείρωση των ευρωπαϊκών δυνάμεων της Αριστεράς. Παλεύουμε εναντίον της ανεργίας,  εναντίον της φτώχειας, υπέρ των εργασιακών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων μας, υπέρ του κοινωνικού κράτους. Παλεύουμε για όλα αυτά που κατάργησαν τα Μνημόνια, παλεύουμε για τον τερματισμό των Μνημονίων και του πολυνόμου που πέρασαν πρόσφατα από τη Βουλή ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος βασισμένοι σε μια μικρή πλειοψηφία. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι και όλες ότι η μάχη για την Ευρώπη είναι μια μάχη που πρέπει να δώσει η Αριστερά, για το παρόν και το μέλλον μας. Η υποψηφιότητα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ειδικά σε ένα όργανο όπως η Κομισιόν συνιστά ανατροπή μεγάλου μεγέθους. Η υποψηφιότητά του σηματοδοτεί τη μείζονα ανάγκη του εκδημοκρατισμού της γραφειοκρατίας, αυτής της γραφειοκρατίας που επέβαλε το πιο άγριο πρόγραμμα λιτότητας στη χώρα μας, που την έκανε πειραματόζωο και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Θα αφήσουμε τη χώρα μας αλλά και το κοινό ιστορικό μας σπίτι –την Ευρώπη- στη Μέρκελ, τον Σαμαρά και τις αγορές; Θα αφήσουμε να μας τρομοκρατούν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος με το ευρωπαϊκό φόβητρο των αγορών; Γιατί να μην τους τρομοκρατήσουμε εμείς με την ευρωπαϊκή δύναμη των λαών; Με την υποψηφιότητα του Τσίπρα παλεύουμε να ξαναβρούμε τη δύναμή μας, παλεύουμε να μετατρέψουμε την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία από όργανο στα χέρια των ευρωπαϊκών και διεθνών ελίτ, σε όπλο προστασίας των λαών της Ευρώπης.

Ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρώπη θα διεκδικήσει τη σύγκλιση Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Μόνο με τη δική μας ηχηρή ψήφο θα μπορέσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ να ξανασχεδιάσουμε το εθνικό και ευρωπαϊκό μας μέλλον με άλλους όρους. Όχι με όρους ανεργίας, φτώχειας, διάλυσης του κοινωνικού κράτους, καταστροφής της κοινωνίας όπως μας επέβαλε η κυβέρνηση των ευρωλιγούρηδων. Μόνο έτσι θα ξαναφτιάξουμε το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο όραμα. Η διεκδίκηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ανεδαφική, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Έχει ξαναγίνει στο παρελθόν με τη Γερμανία. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διαγραφή του χρέους ανασύρει από τα βάθη της Ιστορίας αυτό που απαίτησε το ευρωπαϊκό κίνημα: η Ευρώπη δεν είναι γαιοκτησία των αγορών. Η Ευρώπη είναι γαιοκτησία του ανθρώπινου είδους. Μας λένε πολλοί, πως δεν θα καταφέρουμε στην ΕΕ να διαγράψουμε ένα μέρος του χρέους. Ότι χρειάζονται συναινέσεις για να τα καταφέρουμε. Όταν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μιλάνε για συναινέσεις εννοούν πελατειακές σχέσεις με τις ισχυρές δυνάμεις της Ευρώπης, δηλαδή με τη Γερμανία. Εμείς όταν μιλάμε για συναινέσεις εννοούμε με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και μέσα στην Ευρωβουλή στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μας κάνανε να πιστέψουμε ότι δεν έχουμε ελπίδα. Μια κοινωνία όμως χωρίς ελπίδα είναι μια απονεκρωμένη κοινωνία. Με την ψήφο μας στον ΣΥΡΙΖΑ θα δείξουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Θα δείξουμε ότι τα Μνημόνια δεν αποτελούν λύση αλλά καταστροφή.

Στην παγκόσμια κοινότητα έχει αναπτυχθεί –και από δυνάμεις που δεν είναι αναγκαστικά αριστερές- η αμφιβολία για την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ και οι παγκόσμιες αγορές. Ο ίδιος ο ΟΗΕ μιλάει για παγκόσμια κοινωνική κρίση (έκθεση του 2011), και εισηγείται ως φάρμακο στην κρίση την πλήρη και παραγωγική απασχόληση, την αξιοπρεπή δουλειά για όλους. Θεωρεί ότι μόνο έτσι θα εξαλειφθεί η φτώχεια και θα επιτευχθούν οι Αναπτυξιακοί στόχοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν μιλάει για μη άνεργη ανάπτυξη, για παραγωγική ανάπτυξη, δίνει πολιτικό νόημα στη διακήρυξη του ΟΗΕ: δεν μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη με ανεργία. Δεν μπορεί η Μέρκελ και τα παπαγαλάκια της να καταστρέφουν τις κοινωνίες, να επιτρέπουν τους φορολογικούς παραδείσους των λίγων και να γονατίζουν τις κοινωνίες με υπερφορολόγηση. Δεν μπορούν να καταστρέφουν τα δικαιώματα που κατέκτησαν οι κοινωνίες με τεράστιους αγώνες, στο όνομα της ανάπτυξης. Στο όνομα δηλαδή του τεράστιου πλουτισμού των ολιγοπωλίων. Αυτών των ολιγοπωλίων που πετάνε ένα ξεροκόμματο, με όποιους εργασιακούς όρους θέλουν, στους εργαζόμενους, που καταστρέφουν το περιβάλλον και διαλύουν τον δημόσιο χώρο. Με τον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό στην Ευρώπη διεκδικούμε τους αγώνες των νεκρών μας. Διεκδικούμε το μέλλον μας, διεκδικούμε το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρώπης. «Δεν έχουμε την πολυτέλεια να πετάμε λεφτά, κάνοντας τεράστια δώρα στις τράπεζες και τα στελέχη τους, μόνο και μόνο για να διατηρήσουμε την ψευδαίσθηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας», όπως είπε ο νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει σήμερα για μια δημοκρατική Ευρώπη. Εναντίον της νεοφιλελεύθερης ελίτ –εθνικής και ευρωπαϊκής- που αποκλείει από την πολιτική διαβούλευση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη της Ευρώπη η δημοκρατία απειλείται. Η άνοδος του φασισμού και του ναζισμού είναι συνέπεια της απάνθρωπης και αντιδημοκρατικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, τον εκδημοκρατισμό των θεσμών της που παίρνουν αποφάσεις για το μέλλον μας. Διεκδικούμε δημοκρατική συναίνεση και αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη-μέλη, διεκδικούμε αλληλεγγύη ανάμεσα στα έθνη, τις τάξεις, τις γενιές της Ευρώπης. Ο εκδημοκρατισμός λοιπόν είναι το κλειδί για τα πάντα. Εκδημοκρατισμός της λειτουργίας της ΕΚΤ και έλεγχός της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η εκπροσώπηση και των κινημάτων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ συνιστούν τη σύγχρονη μεταφορά σε ευρωπαϊκό επίπεδο της σύγκλισης των τάξεων της Γαλλικής Επανάστασης. Εκφράζουν την ανάγκη για επαναθεμελίωση της δημοκρατίας σύμφωνα με έναν κόσμο με πολλές ταυτότητες και πολλές ανάγκες. Έτσι μόνο θα εκδημοκρατιστεί η σχέση πολιτικής και οικονομίας. Στον ΣΥΡΙΖΑ αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της σημερινής νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής του ευρώ. Προωθούμε μια νέα Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, που θα υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.

Η Γερμανία παίζει σήμερα ένα επικίνδυνο παιχνίδι ηγεμονισμού στην ΕΕ, ένα παιχνίδι που εκτός από φτώχεια και απόγνωση, απειλεί την ειρήνη στην περιοχή μας. Η Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και του συντηρητισμού της Γερμανίας είναι μια Ευρώπη που ενισχύει το ΝΑΤΟ και τους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς. Η Ουκρανία μας δείχνει ότι αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη, δεν έχει άλλες λύσεις παρά μόνο αυτές που υπαγορεύουν οι αγορές, το ΝΑΤΟ και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ισχυρά κράτη. Ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η οπισθοδρόμηση, γίνονται τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της Ευρώπης υπό την ηγεσία της συντηρητικής ηγεσίας της Γερμανίας.

Η Ελλάδα δείχνει το δρόμο.

Όλη η Ευρώπη είναι στραμμένη στην Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες γιατί τους προκαλούμε φόβο, οι κοινωνίες γιατί τις γεμίζουμε ελπίδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε σύμβολο αγώνα, σύμβολο νίκης και ελπίδας που υπερβαίνει τα όρια της πατρίδας μας.

Ο αγώνας του ελληνικού λαού γεννάει ελπίδες που ξεπερνούν κατά πολύ τα σύνορά μας. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που αναγνωρίζουν πρώτοι απ’ όλους οι ευρωπαϊκοί λαοί: γι’ αυτό η Ευρωπαϊκή Αριστερά επέλεξε ως υποψήφιό της για την προεδρία της «Κομισιόν» τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για έμπρακτη αναγνώριση ότι η Ελλάδα είναι καταλύτης πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη, αιχμή των αναγκαίων ρήξεων για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

• Αυτός ο Μάιος ανήκει στους λαούς! Μπορούμε και πρέπει να νικήσουμε.
• Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η νίκη στις ευρωεκλογές δεν είναι φιλοδοξία: Είναι όρος εθνικής και κοινωνικής επιβίωσης.
• Να τελειώνουμε με όσους στήριξαν ή ανέχθηκαν μνημόνια, τρόικες, λιτότητα, ρατσισμό και φασισμό.